Commercie op de Camino?

16 mei 2018 - Ponferrada, Spanje

Na de stevige klim en de nog steviger afdaling van gisteren wilden mijn spieren en pezen eigenlijk wel een dagje rust. Jammer dan, want dat stond niet in de planning. Integendeel, we begonnen deze ochtend met 550 meter dalen over smalle, ge-erodeerde bergweggetjes die eruitzagen als de bedding van snelstromende beekjes. Goed opletten dus en voorzichtig van steen naar steen stappen. En stilstaan als je om je heen wilt kijken. En dat wil je zeker, want zeker de eerste uren vanmorgen liepen we weer door een schitterend landschap. De bergen om ons heen met besneeuwde toppen, de uitbundig bloeiende klaprozen en orchideetjes en de ingeslapen oude dorpjes die waarschijnlijk zonder ons pelgrims allang verdwenen zouden zijn. Je ziet hier behalve de pelgrims met hun zware rugzakken geen andere toeristen. Je ziet er eigenlijk bijna niemand, behalve een paar oude omaatjes en opaatjes. Die je trouwens allemaal vriendelijk ‘Buen Camino’ wensen. 

Van de week spraken we een collega-pelgrim die klaagde dat de Camino zo commercieel begint te worden. Zelf vind ik dat nogal meevallen. Inderdaad, je ziet overal stickers van taxibedrijfjes die de geblesseerde pelgrim graag op komen pikken. En er schijnen elk jaar weer nieuwe barretjes, restaurantjes en particuliere herbergen bij te komen. Maar de prijzen zijn zeer vriendelijk. Voor 10 euro eet je een Menu Peregrino dat meestal heel smakelijk en in elk geval heel voedzaam is. En altijd inclusief een halve fles vino tinto. Nee, er zijn hier heel wat mensen die aan ons een al dan niet belegde boterham verdienen, maar ze moeten er hard voor werken en rijk zullen ze er niet van worden. Vandaag kwamen we op een stil bergpaadje ineens weer zo’n verrassing tegen: een tafeltje met vers fruit: aardbeien, meloen, abrikozen, dadels... Een paar krukjes erbij en een - los - geldkistje, waar je een eurootje in kunt doen. Hoezo commercieel?

Vanmiddag in Ponferrada kregen we het trouwens bijna aan de stok met een overijverige vrijwilliger in de kerk. We wilden een stempel in ons pelgrimspaspoort en normaal krijg je dat meteen. Ze staan al met het stempel in hun hand zodra ze een rugzak zien. Deze keer begon de bejaarde stempelaar ons paspoort van voor naar achter door te bladeren. Hij ging steeds bozer kijken, want er deugde werkelijk niets van. We hadden ons huisadres nog niet ingevuld. Onze geboortedatum ontbrak en Petra had ook nog wat stempels van ons caminoweekje in Portugal erin staan. We konden met moeite voorkomen dat hij in ons paspoort ging krassen en schrijven. Uiteindelijk hebben we het bijna uit zijn handen moeten rukken. 

Gelukkig was hij een uitzondering. De meeste Spanjaarden die wij hier spreken, zijn lieve, vrolijke mensen, die ons alle goeds wensen. En dat ze daar zelf een graantje van meepikken? Geef ze eens ongelijk.

Foto’s

6 Reacties

  1. Wouter van Belle:
    16 mei 2018
    Ha Jenny, dat klinkt allemaal mooi! Ik wil je nog even bedanken voor de tip die je me vorige week nog gaf om in Calais te gaan kijken naar het beeld van Rodin. Hebben we gedaan met een kleine groep jongelui uit het koor, na het avondeten zijn we er naartoe gewandeld en troffen het bijzonder. Het beeld stond te gloeien in de late avondzon! Goede voortzetting!
  2. Piotr:
    17 mei 2018
    hoi Jenny,
    Mooie foto's. De foto van het bergweggetje indrukwekkend, maar moeilijk om te lopen.
    Petje af. Voor vandaag wens ik je weer een prettige tocht.
    aller goeds.
  3. Ula:
    17 mei 2018
    Lieve Jenny,
    Het is begrijpelijk dat je naar zo intensieve dag als gisteren rustdag in wil lasten ,maar aan de andere kant bewonder ik jullie doorzettingsvermogen om verder te gaan.
    Je hebt altijd mensen die klagen ,maar als er geen slaapplaatsen en geen eet of drink gelegenheden zijn dan wordt het ook geklaagd ,je doet het nooit goed . Ik waardeer zeer jouw positieve instelling . Geniet van de prachtige natuur !
    Sjaak zit op je hielen Jenny.
  4. Carmen:
    17 mei 2018
    Wat leuk om te lezen en ik moest erg lachen om de ijverige vrijwilliger 😘 veel plezier!
  5. Hans M:
    17 mei 2018
    Jenny! Boeiend verhaal van deze leuke reis. Komt ook door je schrijfstijl denk ik.
    Weleens gedacht aan columns schrijven voor de krant!?
  6. Jenny:
    17 mei 2018
    Hoi Hans,
    Dank voor het compliment. Als je mijn schrijfstijl kunt waarderen, moet je ook zeker de blog van Sjaak eens lezen:
    Pelgrim-sjaak.reislogger.nl