De weg is zwaar (soms)

23 mei 2018 - Portomarin, Spanje

Wat een verschil met de voorgaande dagen! Liep ik gisteren nog kilometers zonder iemand te zien, vandaag dacht ik af en toe dat ik in de vierdaagse terecht was gekomen. De weg werd bevolkt door honderden, veelal jonge, pelgrims, meestal uit Spanje zelf en zonder uitzondering met een piepklein dagrugzakje. Want waarom zou je je een breuk sjouwen, als er allerlei taxibedrijfjes zijn die jouw spullen graag naar je volgende slaapplek brengen. 

Om de zo felbekeerde compostela in Santiago te ontvangen, moet je aantoonbaar minstens 100 km gelopen hebben. Vandaar dat veel mensen in Sarría beginnen te lopen, dat op ongeveer 110 km afstand ligt. Waren op de eerdere trajecten de grijze pensionado’s nog in de meerderheid, nu zag ik hele middelbare schoolklassen voorbijtrekken. Het bezit van de compostela schijnt hier ook goed te staan op je cv, dus is niet alleen nuttig in het hiernamaals, maar ook reeds hier in dít leven. Het was even wennen vandaag, al die drukte. De enige momenten dat ik even alleen was, was als ik een terras voorbijliep, waar de hele meute natuurlijk neerstreek. 

Als in het bovenstaande enige geringschatting doorklinkt, weet dan dat ik dondersgoed besef, dat ik zelf geen enkel recht van spreken heb. Begonnen in León, op tweederde van de route, en alleen nog maar geslapen tussen verse katoenen lakentjes, de slaapzak nog ongebruikt in de rugzak. Waar praat ik over? Ik ben net zo goed een luxe peregrina. 

Toch maakte de dag van vandaag me duidelijk dat de camino ook voor zo’n luxe pelgrim als ik zwaar kan zijn. Behoorlijk zwaar zelfs. Vandaag ging de route van Sarría, door allerlei piepkleine gehuchtjes, naar Portomarin. In totaal 23 kIlometer, voor mij te lang. Ik was daarom gisteren zeker anderhalf uur aan het bellen geweest met allerlei albergues en hostales op de route, om een slaapplek voor mij en Sjaak te vinden. Nul op het request; alles ’completo’, vol. Dus had ik uiteindelijk maar een kamer in Portomarin geregeld. Dat betekende dus de volle 23 kilometer lopen (met bepakking) over voortdurend op en neer gaande paden, door mist, vochtige dalletjes, modderstromen en steile rivierbeddingen. De doorgewinterde pelgrim lacht hierom, maar voor mij was het zwaar, zeker de laatste kilometers. Het venijn zat bovendien in de staart, want vlak voor het bereiken van de stad moest ik nog een lang, zeer steil pad afdalen over een soort hoge natuurlijke traptreden. Eenmaal beneden moest ik via een brug het stuwmeer oversteken en vervolgens weer via heel veel traptreden de stad inklimmen. Het pension bleek ook nog eens helemaal bovenin de stad te liggen, dus toen ik daar om 4 uur aankwam, wilde ik nog maar één ding: plat in bed. Ik was zelfs te moe om te douchen. 

Gelukkig was ik weer helemaal uitgerust, toen Sjaak rond 7 uur arriveerde. Heerlijk om hem weer te zien en tegelijkertijd ook meteen weer heel gewoon. Morgen gaan we een lekker kort traject doen, want Sjaak z’n voeten zijn het lopen verleerd. En ik mag daar lekker van meeprofiteren!

Vanavond toen we net zaten te eten, kwam er trouwens een enorme onweers- en stortbui over. Die hing de hele dag al in de lucht, maar was mooi blijven hangen tot we binnen waren. Dat is dan weer klein geluk. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Petra Blommendaal:
    23 mei 2018
    Ik herken het nog van vorig jaar vanaf Tui. Inderdaad het vierdaagse gevoel en voor het eerst een echte schaarste aan slaapplekken. Ook wel weer gezellig, al die zingende Spaanse jongeren. Voor morgen al een bed geregeld hoop ik? Fijne dag samen morgen!
  2. Jeannette Ipenburg:
    23 mei 2018
    Zeker afzien vandaag , maar wel weer volbracht!
    Vanaf morgen lekker met Sjaak op pad.....
    Veel plezier morgen !! 😘
  3. Ula:
    24 mei 2018
    Lieve Jenny, ik volg je elke dag en kijk waar je terechtkomt ,dit natuurlijk dat we op vakantie zijn en hebben alle tijd.
    Die toer van 23 km was wat te veel ,petje af dat je die afgemaakt hebt, je zou zeggen ik kon niet anders vanwege slaapplaats maar toch dapper.
    Het is enen uiterste naar de andere niemand te zien en dan weer hoorde mensen.
    Hopelijk hebben jullie vandaag aangename tocht met zijn tweetjes . Veel plezier 😘
  4. Jan de Waard:
    24 mei 2018
    Afzien zeg! Maar je hebt het toch maar mooi gedaan. Petje af!
  5. Adrie Noorlander:
    24 mei 2018
    Lieve Jenny, ik ben zelf ook weer aan het lopen en dat gaat redelijk goed. Maar dan zonder zware bepakking vins ik 20 km al behoorlijk wat! Grote bewondering voor wat jullie doen! En nu lekker weer samen wandelen, veel plezier!
  6. Sietske Lodder:
    24 mei 2018
    Beste Jenny met veel belangstelling lees ik je verhalen. Ik hoop in de 1e week van juni mijn St. Jacobsroute af te maken , ik begin dan in Villar de Mazarife daar ben ik eind Sept. 2017 gestopt.
    In 2012 gestart en bijna ieder jaar in de vakantie de pelgrimstocht gelopen.(Begonnen in Maastricht)Bon Camino
  7. Piotr:
    24 mei 2018
    23 km gelopen, petje af. Maar de beloning was dan ook zoet.
    Leuk dat je vandaag samen met Sjaak je tocht kan vervolgen.
    Nu wordt het vervolg van je tocht op vleugels zweven naar het eindpunt.
    Hoe is het met Blanca, mis je die net zoveel als Sjaak.
    Morgen een mooie wandelroute gewenst.