Blaar
17 mei 2018 - Villafranca del Bierzo, Spanje
En ik was er nog wel zo trots op: zes hele dagen gelopen en nog smetteloze voetjes. Minder gelukkige pelgrims trad ik met medelijden (en enige meewarigheid) tegemoet: “0ch, wat vervelend! Doet het pijn? Nee, ík heb er geen last van. Heb ik eigenlijk nooit.“
En nu heb ik er zelf één, een blaar. Een kleintje maar, net tussen twee tenen, maar groot genoeg om hem bij elke tweede stap te voelen. Gelukkig heb ik de medische verzorging bij de hand in de persoon van Petra, die een halve dokterstas meesleept, want je weet maar nooit. Ze heeft hem vakkundig en antiseptisch doorgeprikt en afgeplakt. En toen ging het wel weer. Ach, het is maar een klein blaartje. En nu hij genoemd is, mag hij verder geen naam meer hebben. Ik hou er dus over op. ‘Aandacht maakt alles groter’ en dat is wel het laatste wat ik wil.
Behalve met het behandelen van mijn kleine ongemak, heeft Petra haar medische kennis en vaardigheden vandaag nóg een keer moeten gebruiken. Onze hospitalero had een vliegje in zijn oog, dat zij natuurlijk graag even voor hem te lijf ging. De man was dankbaar, maar dat ging niet zover dat we korting kregen.
Vandaag weer een kilometertje of 19 afgelegd. Het was warm en het werd gedurende de middag steeds warmer. We zochten zoveel mogelijk de schaduwkant van de weg en probeerden ons hoofd en nek met een natte doek koel te houden. Boven ons pakten onweerswolken zich samen en we hoorden de eerste donderslagen al knetteren. Nog 4 kilometer naar onze bestemming. Zouden we het halen? We hadden net de rand van het stadje bereikt, toen de eerste druppels vielen. Binnen een mum van tijd hadden we een kamertje gevonden (ja, alweer) en keken we vanuit ons raam naar de regen die alles heerlijk opfriste. Even later scheen de zon weer.
En nu is het voor ons nog twee dagen naar O Cebreiro. En daar ga ik waarschijnlijk Sjaak ontmoeten. Volgens planning zou dit pas in Santiago gebeuren, maar hij kan niet wachten en zit ons op de hielen. Er ligt nu een stiekem plannetje dat hij na onze ontmoeting eerst doorfietst naar Santiago en daarna mij weer opzoekt (zonder fiets), zodat we nog een paar dagen samen kunnen lopen. Ik denk dat ik hem door heb: hij wil niet één, maar twee compostela’s. Dit gaat lukken als hij de laatste 100 km ook nog eens lopend aflegt. Twee compostela’s, dat zijn dus twee enkele reizen naar de hemel. Mocht Petrus hem aan de poort de eerste keer de toegang weigeren, dan heeft hij nog een tweede kans.
Ik zal het straks moeten doen met één zo’n papiertje. Hopelijk is het genoeg.
Twee compostela's, twee maal enkele reis. Twee maal enkele reis is toch een retour! Kan hij weer opnieuw beginnen.
Je verhalen worden steeds mooier en overtreffen die van Sjaak! (zie ** bij stukje Sjaak).
Mooie foto's (o.a.bij de waterput).
Wij hebben gisteren, zonder bepakking 9.680 stappen=5,750 km gelopen.
Jij 19 km (met bepakking) prestatie, dit zijn ongeveer "32.000" stappen.
Op de foto op de beklimming van het zandweggetje zie ik voor jou Sjaak lopen met de fiets.
Veel wandel plezier
Jullie maken wel erg spannend voor ons waar jullie elkaar treffen en hoe ?!Het is zeker leuk, om al die reacties te lezen van al jullie familie en vrienden , wij volgen jullie op de voet / niet te letterlijk nemen / en genieten van de verhalen en prachtige foto’s .
Succes vandaag weer !