Vergezichten

Een prachtige ochtend maakt de dag goed. Ik weet niet of dit een bestaand spreekwoord is, maar het is wel wat ik voelde vandaag. We stonden om kwart voor acht vanmorgen bepakt en bezakt buiten. De zon scheen, het was koud, 4 graden, maar de wind blies een stuk milder dan gisteren. En was de weg gisteren nog vooral lang en eentonig, vandaag was het landschap glooiend en afwisselend. Na elk klimmetje volgde ook weer een afdalinkje en mijn voeten en ik bleken deze variatie erg te waarderen. In de verte zagen we de besneeuwde bergen liggen. Op enig moment moeten we daar overheen, maar dat is van later zorg. 

Na een dik uur zagen we het dorp Santibañez de Valdeiglesias opdoemen. En iets dichterbij hoorden we het: sfeervolle muziek en zuiver gezongen pelgrimsliederen. In het dorp gekomen bleek dit gezang te komen uit een versterker die aan de kerk bevestigd was. Na onze koffiestop in een barretje kwamen we weer buiten. De zondagse mis was inmiddels begonnen en ook die was in het hele dorp via de luidspreker te horen. In Spanje kan dat blijkbaar nog. Ik zie dat bij ons niet zo gauw gebeuren. 

Hierna volgde volgens het boekje 2,5 uur over een hoogvlakte, zonder enig dorpje. Maar wat vooraf nog een opgave leek, bleek een prachtige route te zijn door een betoverend heuvelland. En in the middle of nowhere was daar ineens weer zo’n pelgrimsparadijsje: een paar afdakjes, banken met zachte kussens, hangmatten, koffie, thee en vers geschild fruit. Een zeer welkome onderbreking!

En als je dan een kilometer verder bij een pelgrimskruis nog wordt toegezongen door een troubadour met een gitaar, kan je dag niet meer stuk. De laatste kilometers naar Astorga liep ik op wolkjes. 

Voor Petra’s verjaardag had ik een sfeervol hotel gereserveerd in het centrum en omdat we daar al vroeg waren, hebben we er uitgebreid van kunnen genieten. Het is inmiddels bijna 11 uur, maar ik wil nog een bad nemen, want morgen slapen we weer gewoon in een herberg. 

Saludos cordiales van Jenny (voorlopig nog niet in bed)